Hamile bir kadın…
Karnındaki bebeğini hayata en güzel şekilde hazırlamanın telaşındaydı. Alanının en başarılı pedagoglarını takip edip, onların kitaplarını okuyarak kendini anneliğe hazırlıyordu.
9 aylık sabırsız ve zorlu bir bekleyiş sonunda bebeği dünyaya gelmişti.
Onu kucağına aldığında o kadar farklı duygular hissetmişti ki ne olursa olsun onu koruyacağının sözünü vermişti kendi kendine. Bunun için de öğrendiği bilgilerle onu iyi bir şekilde yetiştirmesi gerektiğini düşünüyordu. Bebeği için en sağlıklı olanları tercih etmeliydi; yiyecekleri, giyecekleri, oyuncakları, okulu, mesleği…
Bebeği büyümüştü ve onun için en doğru kararları kadın kendisi alıyordu.
Çocuğu önündeki seçeneklerden birini seçmeye çalıştığında buna müsaade etmeyerek aniden “Hayır” cevabını veriyordu. Onun iyiliğini düşündüğünü zannettiği için…
Anne, okuduklarını kendi isteğine göre evriltip uygulamaya devam ediyordu. Çocuğuna nasıl bir zarar verdiğinin farkında bile değildi.
Oysa çocuğun, kendi kendine üstesinden gelmesi gereken en basit problemleri bile çözmesine izin vermiyordu. Kadın kendisi çözüyordu. Peki problemler ne için vardı, annesinin çözmesi için mi?
Annesi her çözdüğünde çocuk daha da problemlerini çözemez hale geliyordu. Hata yapmasına fırsat kalmayan çocuk, hata yapıldığında hangi duyguyla baş etmesi gerektiğini de doğal olarak öğrenemiyordu.
Anne her anne gibi en iyisini yaptığını zannediyordu, oysa ki gerçek bambaşkaydı…
“İnsanoğlu problem çözerek marifetlenen bir canlıdır”.
Seneler geçtikten sonra çocuğu büyümüştü.
Kendi kararlarını alamayan, adım atamayan, özgüveni düşük, kendi kendine iş bulamayan, hata yapmaktan çok korkan bir yetişkin olmuştu. Önüne çıkan seçeneklerde sürekli zorlanıyordu. Vereceği kararlarda “ya mutsuz olursam, ya yanlış yaparsam, altından kalkabilir miyim?” diye kaygılanıyordu. En ufak problemde annesini suçluyordu, ona bağırıp çağırıyordu.
Veremediği her karar, çözemediği her problem onda daha da baskı oluşturuyordu. Yanlış karar verdiğini anladığında ise, nasıl baş edeceğini bilemeyen, mutsuz bir insana dönüşüyordu.
İyi bir ebeveyn, çocuğunun yerine karar veren değil, onu en doğru kararları alabilecek şekilde yetiştirendir. İyi ile kötüyü ayırt etme marifetini ona kazandırandır. İnsanın seçimlerinin kaliteli olabilmesi ise hayatta karşılaştığı problemlere kendisinin çözüm bulmaya çalışmasıyla olmaktadır. Evet, hayatta her şey istediğimiz gibi gitmeyebiliyor ve hedeflerimize ulaşamayabiliyoruz. Mesele çaba sarfetmek ve olumsuz sonuç aldığımızda “Nerede yanlış yaptım?” sorusunu kendimize sorabilmektir. Çünkü her başarılı insan, önce hata yaptı ve hatalarından ders çıkarttı. Ama annesi, çocuğunun hata yapmasını istemediği için onun adına kararlar verdi ve hata yapamayan, harekete geçemeyen, kararsız bir çocuk yetiştirdi ne yazık ki…
Başkalarının kararlarını kader olarak görme illüzyonuna düşmeden kendi kararlarımızı alabilecek bilinç açıklığında olabilmek dileğiyle...
12 Yorumlar
İnsan kendi hayatının başrol oyuncusu olmalı, haddini aşmamalı.
YanıtlaSilHayatta problemsiz kalmama gibi bir şansımız yok. Ne kadar çok problem Le karşılaşırsak problemlere vermiş olduğumuz yanıtlar bir sonraki problemi daha çabuk çözmemize sebebiyet sağlar. Olduki başkalarına biz ancak yardımcı olabiliriz eşimize çocuğumuza dersi biz yaparsak ödevi biz yapmaya çakışırsak .gireceği çok önemli bir sınav da başarısız bir evlat yetiştirmiş oluruz. Hayatta tıpkı bu okul gibi hayat soru ve cevapları bizler onların yerine karşılarsak ayni okul örneği gibi hayatta olumsuz başarısız bireyler olmasına sebebiyet göstermiş bunun sorumlusu olmuş oluruz…
YanıtlaSilHayatımız da karşılaştığımız problemin sonucu bizi bir yerlere vardırır doğru veya Yanlış buradaki çıkarımlar sonucu diğer problemi daha çabuk daha doğru çözmemize sebebiyet veriri. Çocuğun daha okul yılların Daki problemini ders arkadaş ilişki problemlerini biz çözmeye başlayınca yada kendimizde bunu sorumlu görmeye başlayınca .problemini çözmüş gibi sanarak aslında onun yapabilecek tüm yapma öğrenme ilişki kurma kabiliyetini elinden almış oluruz. Çocuğun evde ödevini biz ancak yardımcı oluruz yüzde yüz biz yaptığımız da artık o bir sınava girdiğinde sınav sonucu başarısız geçecektir. Hayattaki problemleri de tıpkı bunun gibi biz hayatındaki problemleri müdahale ettiğimizde tıpkı okuldaki gibi hayatta da başarısız sonuçlar doğrucaktır. Çocuğun ev alma araba alma iş kurma gibi yapması gerekenleri karşılaşması gereken problemlerin sonucunda bu yerlere gelebilir ve bu sayede hayatta başarılı bireyler olabilir
YanıtlaSilParkta çocuğun sağında solunda düşecek korkusu ile dolaşan anne ile çocuğunu uzaktan izleyip dua eden annenin kaygısı arasında fark yok. Yetiştirebilenlerden olmak dileğiyle.
YanıtlaSilGerçekten de öyle...
YanıtlaSilİnsan sorunsuz bir hayat istiyor ama bana insanın olduğu bir yer söyleyin ve orada hiç sorun yaşanmamış olsun?
Demek ki mesele sorunları ortadan kaldırmak değil o sorunları çözebilecek marifeti elde etmekte
Çocuk yetiştirmek hayattaki en önemli konulardan bir tanesi, ama onun hayatına müdahale ederek sürekli adına kararlar vererek onu yetiştiremeyizi çok güzel işlemiş.
YanıtlaSil“ Başkalarının adına karar vermek “ ne yazik ki farkında olmadan yapıyoruz..
YanıtlaSilAllah razı olsun
YanıtlaSilİyi niyetli kötü davranışlar :(
YanıtlaSil"Kendi ayakları üzerinde durabilmek" bazı yörelerimiz bunu kültürel varlık haline getirmiştir. Gaziantep' in en zengin aileleri bile yaz tatilinde çocuklarını mutlaka bir yere çalışmaya koyarlar. Korumasız, kendi ayakları üstünde durabilme becerisini kazansın isterler, hiç olmazsa pazarda su sattırırlar gibi. Aslında üreten çocuklar, büyüyünce üreten topluluğa dönüşüyor. Bu gün Antep de 10 kadar organize sanayi olmasının alt kültüründe bu yatmaktadır.
YanıtlaSilİşe çocuktan başlayalım diyeceğim ama yetmez, önce kendimizden diyelim
Doğru yöntemi bilmek, sadece iyi niyetli olmaktan evla imiş... Güzel bir örneğiydi.
YanıtlaSilİnsan karar verebildiği için insan. Özgür irade kavramı insanlık tarihi boyunca üzerine düşünülmüş bir kavram. Yetişen insan yetiştiren insan, ama yetiştiren yetiştirdiğine seçme hakkı vermediğinde aslında onu insan olma hakkını elinden almış olur diyebilir miyiz?…
YanıtlaSil